Mira is gevangen genomen door kapitein Flynn en kan niets anders dan haar lot afwachten. Kunnen Thomas en Liam nog iets voor haar doen? En wat is Flynn met haar van plan? Lees hoe het verder gaat in het tweede deel van dit spannende piratenverhaal voor kinderen vanaf 10 jaar!
Deel 1 nog niet gelezen? Lees hem hier terug!
Het verhaal
Urenlang zat Mira in haar eentje op de natte houten vloer van de cel. Ze had inmiddels erge honger en dorst en er was al die tijd niemand naar haar toe gekomen. Ze vroeg zich af wat Thomas en Liam over haar dachten, maar dacht vooral aan wat kapitein Flynn met haar zou doen. Het ene vreselijke scenario na de andere schoot door haar hoofd. Ze probeerde ergens anders aan te denken, maar de angst die als een koude deken om haar heen lag liet dat niet toe. Elke minuut die voorbij ging leek wel een uur te duren en Mira werd steeds wanhopiger. Ze hoopte bijna dat Flynn haar nu kwam halen en ging doen wat hij ook maar van plan was. Dan was ze er tenminste vanaf.
Plotseling hoorde ze iemand de trap af komen. Miras adem stokte in haar keel. Zou het Flynn zijn? Zouden de piraten haar komen halen en haar alsnog overboord gooien? Ze zette zich schrap en was vastberaden om zich zoveel mogelijk te verzetten. Het zou niet veel helpen, maar dan zou ze tenminste vechtend ten onder gaan.
“Mira”, hoorde ze iemand fluisteren. Deze stem kende ze. Het was Liam! Hij stapte het ruim binnen en liep naar de cel. Mira deed een stap achteruit. Hoewel zij en Liam vrienden waren, wist ze ook maar al te goed dat hij trouw was aan Flynn. Hij zou haar niet helpen ontsnappen.
“Ik heb wat eten voor je meegebracht”, zei hij terwijl hij wat brood en water tussen de tralies door in de cel zette. Hij probeerde luchtig te klinken, maar Mira hoorde de bezorgdheid in zijn stem. Langzaam kwam ze verder naar voren en keek hem aan.
“Liam, wat gaat Flynn met me doen?” vroeg ze met trillende stem. Liam wendde zijn blik af.
“Ik heb geprobeerd met hem te praten, maar hij wil niet naar me luisteren”, mompelde hij tegen de grond.
“Liam”, zei Mira. Ze wachtte tot hij haar aankeek, maar hij bleef naar de grond staren.
“Liam!” Mira stak haar hand door de tralies en greep zijn blouse stevig vast. Van schrik keek hij eindelijk op.
“Zeg me wat Flynn van plan is”, zei Mira vastberaden. Ze zag de gepijnigde blik in zijn ogen, maar ze moest het weten. Ze kon niet langer tegen de onzekerheid. Hij knikte bijna onzichtbaar.
“Er is een eiland hier niet ver vandaan waar de burgemeester nogal corrupt is”, begon Liam langzaam. “De mensen die er wonen hebben een hekel aan piraten en zien ze graag aan de galg hangen. Als er te lang niemand wordt opgehangen komen ze in opstand. Maar de burgemeester is te lui om zelf piraten op te sporen en houdt zich liever bezig met eten en feesten. Daarom looft hij stiekem grote beloningen uit aan iedereen die hem piraten levert. Dit is natuurlijk perfect voor piratenkapiteinen die van iemand af willen. Zo krijgen ze hun wraak en verdienen ze er ook nog aan” Liam trok voorzichtig Miras vingers los van zijn blouse. Mira voelde al waar dit verhaal heen zou gaan en voelde haar bloed koud worden.
“De burgemeester en Flynn hebben het lang geleden op een akkoordje gegooid”, ging Liam verder. “Flynn overhandigt regelmatig piraten aan de burgemeester. Meestal in het holst van de nacht zodat de burgemeester de schijn hoog kan houden en kan doen alsof zijn eigen zeevaarders de piraten gevangen hebben genomen. Op deze manier blijft het volk tevreden en behoudt de burgemeester zijn macht. Meestal zijn de piraten die Flynn naar het eiland brengt vijandelijke piraten die hij gevangen genomen heeft, maar hij heeft ook wel eens een aantal van zijn eigen bemanningsleden op het eiland afgezet als straf.” Liam keek vol medelijden naar Mira. Mira slikte moeilijk en voelde onwillekeurig aan haar hals. Waarschijnlijk zou daar binnenkort een strop omheen hangen.
“Ik heb het geprobeerd”, zei Liam nog een keer met een zweem van wanhoop in zijn stem, “maar hij wilde niet…”
“Liam!” schreeuwde een donkere stem. Kapitein Flynn stond plotseling onderaan de trap. Liam en Mira deinsden tegelijkertijd achteruit. “Wat doe je hier? Ga terug naar boven!” beval hij. Liam liep meteen naar de trap, maar bleef toen staan en draaide zich om. Hij keek wanhopig naar Flynn.
“Alsjeblieft, kunnen we niet…”
BOEM!
Een enorme dreun kapte zijn zin af. Het schip trilde en kraakte en de houtspaanders vlogen in het rond. Kapitein Flynn kon zich nog net staande houden, maar Mira en Liam vielen achterover op de vloer. Luid vloekend rende Flynn de trap op en verdween uit het zicht. Meteen zag Mira dat de scharnieren van de celdeur door de klap verbogen waren en de deur op een smalle kier stond. Het was net niet genoeg om doorheen te kruipen. Liam zag het ook en keek van de trap naar de cel en weer terug. Vertwijfeld bleef hij staan, maar toen een tweede dreun door het schip ging, rende hij toch naar Mira en hielp haar de deur verder open te trekken. Na een paar flinke inspanningen was de kier groot genoeg en trok hij Mira de cel uit. Ze hadden geen tijd om ook maar iets te doen of zeggen, want er kwam meteen een derde en een vierde dreun. Houtspaanders vlogen in het rond en alles wat niet vast zat aan de wand schoof heen en weer door het ruim. Liam greep Miras hand en trok haar de trap op naar het dek.
Ze zagen meteen wat er aan de hand was. Ze werden aangevallen door een ander piratenschip! De ene na de andere kanonskogel beukte tegen de zijkant van het schip. Kapitein Flynn beval de piraten de kanonnen te laden en terug te schieten, maar het andere schip was een stuk groter en sterker en leek uit het niets te zijn verschenen. Mira had nog nooit zo’n imposant schip gezien. Hij was niet alleen groter dan elk ander schip dat ooit in de haven had aangelegd, hij was ook nog eens volledig zwart, van de onderkant tot aan het hoogste puntje van het kraaiennest. Flynns bemanningsleden deden wat ze konden en vuurden kanonskogels in rap tempo achter elkaar af, maar het zwarte schip was veel te sterk en het haalde allemaal weinig uit.
Terwijl Mira van de ene naar de andere kant werd geslingerd door de chaos op het dek en de klappen van de kanonskogels tegen het schip, viel haar oog opeens op een vreemde plek op de boeg van het zwarte schip. Ze woonde al haar hele leven in de haven en dit was iets wat ze al veel vaker had gezien. Het schip was duidelijk nog niet zo lang geleden gerepareerd en degene die het had gedaan was niet erg goed in zijn vak. Een zwakke plek! Dit kon hun redding betekenen.
Ze greep Liam bij zijn arm en probeerde duidelijk te maken dat ze een kans hadden om te winnen. Inmiddels was het een aantal vijandige piraten al gelukt om op Flynns schip te komen en er braken gevechten uit op het dek. Het geluid van kanonskogels, pistoolschoten en zwaarden die op elkaar sloegen was oorverdovend. Mira kon amper boven het geluid uitkomen, maar uiteindelijk lukte het toch om uit te leggen wat ze had gezien.
“We moeten dit aan Flynn vertellen!” riep Liam toen Mira klaar was met haar verhaal. Hij trok zijn zwaard en duwde Mira richting kapitein Flynn, die in zijn eentje met drie piraten aan het vechten was.
“Hij gaat nooit naar mij luisteren!”, zei Mira met paniek in haar stem. Ze was er niet van overtuigd dat Flynn haar niet ter plekke overboord zou gooien of neer zou schieten als ze dichterbij kwam. Ze zag al een aantal bemanningsleden vijandig naar haar kijken. Het was overduidelijk wat ze wilden zeggen: Je brengt ongeluk. Dit is allemaal jouw schuld!
“Zorg ervoor dat hij luistert”, schreeuwde Liam buiten adem en gaf haar nog een duw in de richting waar Flynn stond. Hij vocht met elke piraat die haar kant op kwam om de weg vrij te maken en had het zweet al op zijn voorhoofd staan. Dit zou hij niet heel lang vol kunnen houden. Mira verzamelde al haar moed en rende toen naar Flynn met Liam in haar kielzog. Flynn trok net zijn zwaard uit de borst van een vijandige piraat en gooide de man met een indrukwekkende boog over de reling van het schip. De piraat kwam met een ijzingwekkende schreeuw in het koude zeewater terecht.
“Kapitein!” riep Mira. Toen Flynn zich naar haar omdraaide en ze de moordlust in zijn ogen zag, bleef ze versteend staan. Ze begreep nu wel waarom de visser in de haven zo bang was geweest toen Flynn zijn schip daar aanlegde. De pijnlijke schreeuw van Liam toen een vijandige piraat hem een lelijke snee in zijn bovenarm bezorgde met zijn mes, bracht haar weer bij zinnen.
“Kapitein, ik weet hoe we dit gevecht kunnen winnen!” zei ze toen ze vlak voor hem stond.
“Aan de kant, meisje”, gromde hij gevaarlijk en hij probeerde haar opzij te duwen. Maar Mira plantte haar voeten stevig op de vloer en bleef staan.
“We kunnen winnen!” zei ze zo overtuigend als ze kon. Flynn stond nu zo dichtbij dat ze zijn warme adem over haar gezicht voelde glijden.
“Aan de kant”, zei hij nog een keer bedrieglijk kalm. Toen ze weer niet opzij ging, trok hij zijn pistool en richtte het op haar hoofd. Mira voelde dat elke vezel in haar lichaam naar haar schreeuwde om te vluchten, maar toch bleef ze staan. Ze voelde haar knieën knikken en het zweet in straaltjes over haar rug lopen, maar ze dwong zichzelf om niet te bewegen. Flynn keek haar aan met een vreemde blik in zijn ogen. Mira hield haar adem in en het was alsof al het geluid om haar heen wegviel. Ze hoorde alleen nog oorverdovend gesuis in haar oren. Flynn was geïntrigeerd. Nog nooit had iemand zo vastberaden in de loop van zijn pistool gekeken. Een bewonderend glimlachje verscheen op zijn gezicht. Langzaam liet hij het pistool zakken. Mira zag dit als haar kans, haalde diep adem en vertelde in een paar zinnen wat ze had gezien. Ze struikelde over haar woorden, maar Flynn begreep de boodschap. Hij wierp een blik op Liam die al bloedend nog steeds piraten op afstand probeerde te houden en nam een beslissing. Er was geen tijd te verliezen. Hij greep Mira bij haar arm en trok haar achter zich aan.
Ze sprintten eerst naar de piraten die de kanonnen bemanden en daarna naar de stuurman om uit te leggen wat de bedoeling was. De stuurman knikte kort en gaf een slinger aan het roer. Mira hoorde de kapitein op het andere schip lachen. Hij dacht duidelijk dat Flynn probeerde te vluchten.
In de tussentijd werden alle kanonnen die op het schip aanwezig waren tegelijkertijd geladen. Flynns schip draaide langzaam langs de zijkant van het zwarte piratenschip.
“Nu!” schreeuwde Flynn. Het ene na het andere kanon werd afgevuurd terwijl het schip bleef draaien. Elk kanon was op de zwakke plek in de boeg van het zwarte schip gericht. De kanonskogels vlogen als sloopkogels dwars door het broze hout heen. Halverwege kreeg de kapitein van het schip door wat Flynn aan het doen was en begon als een bezetene bevelen naar zijn bemanning te schreeuwen, maar het was al te laat. Tegen de tijd dat de laatste kanonskogel zijn doel had geraakt, zat er een enorm groot gat in de romp van het zwarte schip en stroomde er steeds meer zeewater naar binnen. Het duurde niet lang voordat het schip langzaam maar zeker steeds dieper de zee in zonk.
De bemanning van kapitein Flynn juichte terwijl ze toekeken hoe er paniek uitbrak op het schip en de piraten over elkaar heen vielen om het gat in de romp te dichten. Maar het schip was niet meer te redden en zonk binnen een kwartier naar de bodem van de zee. De vijandige piraten die nog op het dek van Flynns schip stonden werden zonder veel moeite overmeesterd en gevangen genomen.
——————
De overwinning op het mysterieuze zwarte schip werd uitbundig gevierd. Na een tijdje kwam Flynn naast Mira staan en sloeg hij zijn arm om haar schouders. Hij kuchte luidkeels zodat het gezang en gejoel van de piraten verstomde en iedereen naar hem keek.
“Milo hier…” Hij boog naar haar toe en fluisterde: “Hoe heet je eigenlijk echt?” Mira vertelde hem haar echte naam.
“Mira hier,” zei Flynn terwijl hij samenzweerderig naar haar lachte, “heeft ons allemaal gered.” Hij liet een stilte vallen zodat zijn woorden goed zouden doordringen.
“En dat heeft ze allemaal gedaan”, ging Flynn verder, “zonder ook maar een zwaard of pistool aan te raken. En wij wilden haar nog wel overboord gooien.” Hij bulderde van het lachen. De meeste piraten lachten met hem mee, maar sommigen keken nog altijd met een beschuldigende of zelfs vijandige blik naar haar. Eén van hen was Thomas en Mira voelde een pijnlijke steek in haar hart.
“Volgens mij brengt ze eerder geluk dan ongeluk,” grinnikte Kraai.
“Dat denk ik nou ook”, zei Flynn. “Daarom stel ik voor dat we haar opnemen in onze bemanning om te kijken of ze ons nog meer geluk kan brengen. Wat vinden jullie?” De piraten begonnen druk met elkaar te fluisterden.
Na een paar minuten die wel een eeuwigheid leken te duren, verstomde het gefluister eindelijk. Kraai stapte naar voren en keek zijn kapitein plechtig aan.
“Wij als bemanningsleden hebben besloten dat Mira…” Hij liet expres een lange stilte vallen voor dramatisch effect, totdat één van de andere piraten hem geërgerd met de punt van zijn zwaard in zijn rug prikte.
“Auw!” riep hij terwijl hij over zijn rug wreef en boos achterom keek.
“Ze mag blijven!” riep een piraat die helemaal achterin stond. Kraai ging mopperend in een hoek zitten omdat zijn grote moment was verpest.
“Mooi, is dat ook weer geregeld”, zei Flynn met een tevreden glimlach, “dan kunnen we weer aan de slag.” Hij keek verwachtingsvol naar zijn bemanning, maar niemand bewoog.
“Wat staan jullie daar nou te niksen?!” bulderde hij met zijn zware stem. “Aan het werk! Repareer de masten, hijs de zeilen!”
Haastig sprong iedereen tegelijkertijd op om zijn bevelen op te volgen. Toen Mira even later aan één van de vele touwen hing om het grondzeil te hijsen, knipoogde Liam stiekem naar haar. Mira glimlachte terug. Ze was blij dat zij en Liam nog steeds vrienden waren, aangezien Thomas niet meer bij haar in de buurt wilde zijn. Soms zag ze dat hij naar haar keek met een wantrouwende blik in zijn ogen, maar als ze terugkeek draaide hij haar snel de rug toe.
“Hij draait nog wel bij”, had Liam gezegd, maar ze hoorde aan zijn stem dat hij daar zelf ook niet van overtuigd was. Ze probeerde het voor nu van zich af te zetten en zich te concentreren op haar taak. Haar droom was immers uitgekomen! Ze was nu echt een piraat en ze hoefde zich niet meer te vermommen. Ze was vastbesloten om de beste piraat ooit te worden en aan iedereen te bewijzen dat ze haar plek op het schip had verdiend.
“En op een dag word ik kapitein”, fluisterde ze tegen zichzelf terwijl ze uit haar ooghoek stiekem naar Flynn keek. “Let maar op.”
Iets anders lezen? Bekijk alle avonturenverhalen of kinderverhalen vanaf 10 jaar.
Laat een reactie achter