Emmy en Konijn gaan buitenspelen

Emmy gaat voor het eerst in haar nieuwe speelhuis spelen. En ze gaat natuurlijk niet alleen. Haar beste vriendje Konijn gaat mee! Maar de glijbaan is best hoog en Konijn vindt het een beetje eng… 

Het verhaal

Emmy moest lang wachten, maar eindelijk is het zover. Het grote speelhuis is klaar! Papa heeft hem gebouwd in de tuin, speciaal voor Emmy. Ze kan niet wachten om in het huis te spelen. 

‘Mag het nu?’ vraagt ze aan papa.

Hij lacht. ‘Ja hoor, ga maar.’ 

Dat hoeft hij geen twee keer te zeggen. Emmy rent naar de bank, want daar heeft ze Konijn neergezet. Ze gaat natuurlijk niet spelen zonder haar beste knuffelvriend. Ze houdt Konijn stevig vast onder haar arm en rent naar buiten. 

Het speelhuis staat achterin de tuin. Het heeft een schommel aan de linkerkant en een glijbaan aan de rechterkant. En in het midden zit een houten ladder. Emmy heeft nog nooit zo’n mooi speelhuis gezien. En hij is helemaal van haar alleen! Nou ja, en een beetje van Konijn natuurlijk.

Voorzichtig voelt ze aan de glijbaan. Het is vast erg leuk om daar af te glijden. Maar dan moet ze wel eerst de ladder op klimmen. En die is toch best wel hoog.

‘O jee’, zucht Konijn. ‘Dat durf ik niet hoor.’

‘Hou je maar goed vast aan mij’, zegt Emmy dapper. 

Konijn slaat zijn pootjes stevig om Emmy’s nek en doet zijn ogen dicht. Emmy voelt dat hij een beetje trilt.

‘Het is niet zo eng als het lijkt’, zegt ze. Ze zet haar voet op de ladder en klimt een stukje omhoog. ‘Zie je? Nog maar even en dan zijn we al boven.’

Voorzichtig doet Konijn zijn ogen open. Het is best hoog voor zo’n klein konijn als hij. Maar Emmy heeft gelijk. Het valt best mee als je eenmaal begint.

Ze klimmen nog een stukje hoger en dit keer doet Konijn zijn ogen niet dicht. Voor hij het weet, zit hij samen met Emmy bovenaan de glijbaan. 

Vanaf hier kan je de hele tuin zien. Papa staat met een gieter de bloemen water te geven. Emmy zwaait naar hem. 

Hij zwaait terug. ‘Goed zo, Emmy!’ roept hij.

Emmy gaat op de glijbaan zitten. O jee, denkt ze. Dat is toch best een heel stuk naar beneden. 

Konijn zit naast haar en begint weer te trillen. ‘Emmy, ik vind het eng’, fluistert hij. 

‘Dat geeft niet’, zegt Emmy. ‘Ik vind het ook een beetje spannend.’

‘Echt waar?’ zegt Konijn verbaasd. ‘Maar jij durft altijd alles!’

Emmy knikt. ‘Soms zijn dingen eng, maar dan doe ik ze toch.’

‘Wauw’, zucht Konijn. ‘Ik wou dat ik dat ook kon.’

‘Maar dat kan je ook!’ zegt Emmy. ‘We zijn toch ook op de ladder geklommen?’

‘Dat is waar’, knikt Konijn. ‘Maar dat was omdat ik samen was met jou.’

‘Dan doen we dit ook samen.’ Emmy tilt Konijn op haar schoot en houdt hem stevig vast. ‘Ben je er klaar voor?’

‘Ik denk het wel’, zegt Konijn.

Emmy zet zich af en begint te glijden. ‘Daar gaan we, Konijn!’

Roetsj.

Daar gaan Emmy en Konijn samen van de glijbaan. Dat gaat hard zeg! Ze komen met een zachte plof neer op het gras. 

Konijn lacht. ‘Dat was leuk!’

‘Zullen we nog een keer?’ vraagt Emmy.

Dat wil Konijn wel. 

Ze gaan nog een keer van de glijbaan. En nog een keer. 

En als ze beneden zijn, wil Konijn nog een keer. Maar Emmy schudt haar hoofd. ‘We moeten de schommel nog proberen.’

‘O’, zegt Konijn. Hij wordt nu wel weer een beetje bang. De schommel gaat vast heel hoog. Nog hoger dan de glijbaan.

‘Je hoeft niet bang te zijn, Konijn’, zegt Emmy. ‘Kom!’ Ze houdt Konijns hand vast en samen lopen ze naar de schommel. Emmy gaat zitten en ze houdt de touwen goed vast. 

Konijn klimt trillend op haar schoot. ‘Weet je het zeker, Emmy?’ piept hij. 

‘Het wordt hartstikke leuk’, zegt Emmy. ‘Je zult het zien.’

Konijn knikt. Als Emmy het zegt, dan moet het wel zo zijn. 

Voorzichtig begint Emmy te schommelen. Ze gaat eerst niet zo hoog. Dan kan Konijn er een beetje aan wennen. 

Het gaat heel goed, dus ze kan best een stukje hoger. Emmy schommelt wat harder en haar benen vliegen hoger in de lucht. 

Woesj! Woesj!

‘We vliegen!’ roept Konijn. 

Emmy kan er geen genoeg van krijgen. ‘Nog hoger!’ roept ze.

Ze gaan hoger en hoger, tot Emmy het gevoel heeft dat ze een vogel is die door de lucht zweeft. 

Ze lacht. ‘Leuk hè, Konijn?’

Maar Konijn vindt het eigenlijk niet zo leuk meer. Hij is maar klein. Veel kleiner dan Emmy. En hij vindt het veel te eng. 

Snel gaat Emmy weer wat langzamer schommelen. ‘Is het zo beter, Konijn?’

‘Ja’, zegt hij. Hij kijkt alweer een stuk blijer. ‘Zo is het leuk.’

Ze schommelen nog een tijdje door. Tot papa roept dat het eten klaar is en ze naar binnen moeten. 

Emmy tilt Konijn van haar schoot en glijdt van de schommel. Konijn kijkt een beetje sip.

‘Wat is er, Konijn?’ vraagt Emmy.

‘Ik wou nog een keertje van de glijbaan.’

Emmy moet lachen. ‘Dan gaan we toch na het eten nog een keertje?’

‘Mag dat?’ vraagt Konijn.

Emmy vraagt het aan papa. Hij zegt dat het mag, als ze haar bordje helemaal leeg eet. 

Dat doet ze, dus na het eten rennen Emmy en Konijn snel weer naar buiten. Ze klimmen de trap op naar de glijbaan. Konijn is dit keer nog sneller boven dan Emmy en gaat alvast op de glijbaan zitten.

‘Vind je het niet eng meer?’ vraagt Emmy. 

‘Niet als ik bij jou ben’, zegt Konijn blij. 

Met z’n tweeën roetsjen ze van de glijbaan.

‘Gaan we ook nog op de schommel?’ vraagt Konijn. 

‘Durf je dat?’ zegt Emmy verbaasd.

Konijn pakt Emmy’s hand vast. ‘Samen met jou durf ik alles!’

 

Verder lezen? Bekijk alle verhaaltjes voor kleuters.