Als Hendrik met zijn vrouw en neefjes naar de dierentuin gaat, trekt zijn lange baard de aandacht van de leeuwenwelpjes. Die willen ook wel zo’n mooie baard! Hendrik wordt er een beetje zenuwachtig van. Toch denkt hij er verder niet meer over na, tot hij de volgende ochtend in de spiegel kijkt… Zijn baard is weg!
Dit verhaal is geschreven door Joke van creatieveverhalen.be.Â
Het verhaal
Het gebeurde op een regenachtige dag. Anneke en Hendrik gingen met hun kleine neefjes naar de dierentuin. Daar brachten ze een bezoekje aan de giraffen, de pinguĂŻns, de olifanten en de buffels. Maar ook bij de nijlpaarden en de leeuwen liepen ze langs.
Die laatsten vonden Niels en Oskar, de kleine neefjes, de allerleukste dieren. Ze waren zo stoer en grappig met hun lange manen.
“Ze lijken wel een beetje op jou, vind je niet?” riep Niels naar Hendrik toe.
“Hoe bedoel je dat zo?” vroeg Hendrik.
“Ze hebben ook zo’n lange baard als jij!”
Daar moest iedereen hard om lachen. Alleen de kleine leeuwtjes niet. Die stonden maar wat betreurd naar de dikke volle baard van Hendrik te kijken. Ze leken hem te volgen met hun ogen. EĂ©n van hen stapte zelfs mee achter het glas waar ze woonden, tot aan de hoek van zijn terrein.
“Brrr, dat is best griezelig”, zei Hendrik tegen Anneke. “Net alsof ze me achtervolgen.”
Eenmaal thuisgekomen, begonnen Niels en Oskar enthousiast te tekenen over de dieren die ze hadden gezien. Oskar tekenen de olifanten met hun lange slurven en op Niels zijn blad kon je duidelijk de zwart-witte pinguĂŻns zien.
Hendrik keek de jongens toe terwijl hij wat uitrustte in zijn schommelstoel. Maar plots kreeg hij hevige jeuk in zijn baard.
“Wat is dat nu?” vroeg hij zichzelf af en hij krabde zo hard als hij kon in zijn lange grijze baardharen. Maar de jeuk hield aan en Hendrik krabde nog harder.
“Oh, rustig aan maar!” zei Anneke. “Straks doe je jezelf nog pijn!”
Maar het was te laat. Het gezicht van Hendrik stond al helemaal vol met rode lijnen en krassen van het harde krabben.
“Laat het stoppen!” riep hij naar Anneke. “Het jeukt héél erg hard!”
Anneke rende naar de badkamer en kwam terug met een grote bus huidzeep. “Hier, smeer je hier maar even mee in.”
Na het verfrissende baardbadje, was de jeuk gelukkig héél wat minder. En voor de verdere avond kon Hendrik verder genieten van zijn kleine neefjes, zonder die vervelende jeuk erbij.
Maar toen hij de volgende dag opstond en hij in de spiegel keek, kon hij zijn ogen niet geloven!
“Anneke! Snel! Kom snel!” riep hij naar zijn vrouw.
“Wat is er aan de hand?” Anneke kwam zo snel als ze kon haar bed uit en rende naar Hendrik. Toen zag ze hem in de badkamer staan,
met tranen op zijn wangen.
“Mijn baard! Hij is… weg!” Hendrik snikte.
Anneke keek Hendrik met open mond aan. Ze voelde aan zijn kale wangen. Alle haren van zijn baard waren weg!
“Hoe kan dat nu?” zei ze na een poosje.
“Komt het misschien door die zeep die je me hebt gegeven?” vroeg Hendrik haar.
“Nee, zeker niet! Die is net heel goed voor het gezicht!”
Hendrik en Anneke staarden wat voor zich uit. Ze wisten niet wat te doen.
“Kom, we gaan beneden even een kopje thee drinken. Laten we even rustig worden”, zei Anneke toen. En ze liepen naar de keukentafel.
Toen Hendrik de krant op tafel legde, om bij zijn kopje thee wat te kunnen lezen, werden zijn ogen alweer héél erg groot.
“Kijk nu!” riep hij tegen Anneke. “Kijk, die leeuw!”
En daar in de krant zag Anneke het ook; de babyleeuw van de dierentuin had de baard van Hendrik om zijn kop! Heel fier hield hij “zijn” manen de lucht in terwijl de andere leeuwen hem nagaapten.
“Die leeuw heeft mijn baard gepikt! Kom snel, Anneke, naar de dierentuin!”
Even later stonden Anneke en Hendrik weer bij de leeuwenkooi. Ze gingen zo dicht als ze konden tegen het glas staan om de baardenpikker te kunnen spreken.
“Hé, jij daar, kom eens hier!”, riep Hendrik naar de welp. Maar die leek niet te willen omkijken. Hij wist goed genoeg dat het fout was wat hij gedaan had! Hij had gestolen en dat was slecht!
Maar Hendrik gaf niet af en tikte zonder te stoppen op het glas. Het trok de aandacht van de andere leeuwen. Ze kwamen dichterbij en brulden luid naar Hendrik.
“Jouw jong heeft mijn baard gestolen!” riep hij naar de mamaleeuw, die nu vlak achter het glas stond. Ze leek er niets van te begrijpen en draaide zich weer om.
“Wat is er aan de hand?” vroeg de verzorger plots, die alles had zien gebeuren.
En Hendrik deed zijn hele verhaal. “U gelooft me vast niet, hé?”, zei hij tenslotte.
“Oh jawel, hoor”, antwoordde de verzorger. “Deze leeuw steelt wel vaker. Daarbij heeft hij ook magische krachten, weet je wel. Hij hoeft enkel maar heel hard naar iets te kijken en even later heeft hij het bij hem.”
“Maar dat kan toch niet?” vroeg Hendrik. “Dat is onmogelijk!”
“Dat dachten wij eerst ook maar je ziet wel hè!”
“En nu?”
“Ik heb wel een ideetje! Kom, volg me!”
Even later liep Hendrik alweer voorbij de leeuwenkooi, ditmaal met stro rond zijn kin. Hij liep er fier mee heen en weer en trok zo de aandacht van het welpenjong. Die vond de nieuwe baard van Hendrik nog véél mooier dan zijn eerste. En opnieuw volgde hij Hendrik met zijn ogen en zette hij enkele stappen tot aan de rand van zijn kooi.
De volgende ochtend stond Hendrik blij op, liep zo snel als hij kon naar de badkamer en… zag hoe zijn grijze volle baard weer trots op zijn gezicht hing! Gelukt! Hendrik had zijn baard terug!
Maar toen hij diezelfde dag weer langs de leeuwenkooi liep, zag hij de jonge welp zonder de strobaard. Hoe kon dat nu?
“We hebben twee keer geluk, Hendrik!” zei de verzorger. “Jij hebt je baard terug en de welp is gestopt met stelen. Het stro prikte zo in zijn wangen, dat hij de hele dag heeft zitten krabben. De andere leeuwen lachten hem ermee uit. Nadat hij de baard had afgekrabd, beloofde hij plechtig om nooit nog te stelen!”
Hendrik moest er stiekem om lachen en liep tevreden weer naar huis, mét zijn mooie volle baard.
Bij ieder verhaaltje krijg je een creatieve schrijfopdracht. Zo kan je je eigen schrijven beter maken.
Bij dit verhaal is de opdracht:
Teken wat jij zou doen als de leeuw iets van jou had gestolen. Hoe zou jij dit oplossen? Schrijf je plannetje er in een vijftal zinnen bij op. Je kan de leeuw ook een naam geven.
Laat een reactie achter